Baktım selvi bağı susmuş uyumuş Otağı yıkılmış bülbülü ağlar Hoyrat bir yel esmiş silmiş süpürmüş Nergis boynun bükmüş güller kan ağlar
Ayrıldım Selvi den hastayım hasta Başım yastıkdadır kulağım seste Almışlar kuşumu inler kafeste Ruhunu yitirmiş bir güzel bağlar
Hem ağlarım hem inlerim yürürüm Ruhumu ardınca çeker sürürüm Gece düşte gündüz şurda görürüm Selvi der de ağaçlar peçeli dağlar
Emrah yar acısı daima canda Gönül melül mahzun dideler kanda Şah geldi götürdü sevdası bende Gönülde ah değil sevdası çağlar |